برای تبادل لینک ابتدا ما را با عنوان Downloadkade و آدرس whitecat.LXB.ir لینک نمایید سپس مشخصات لینک خود را در زیر نوشته . در صورت وجود لینک ما در سایت شما لینکتان به طور خودکار در سایت ما قرار میگیرد.
یکسوم از کهکشانهای عالم را کهکشانهای برخوردی تشکیل میدهند؛ ولی بهندرت پیش میآید که حاصل برخی از این برخوردها، شکل آشنایی را در ذهن ما تداعی کند. کهکشان «چرخگاری» یکی از این نمونههاست.
به گزارش خبرآنلاین، کهکشان چرخگاری «Cartwheel» عضو مجموعهای از کهکشانها در فاصله ۵۰۰ میلیون سالنوری از زمین است و در صورتفلکی حجار (سنگتراش) دیده میشود. در سمت راست این تصویر که تلسکوپ فضایی هابل آن را ثبت کرده است، میتوانید دو عضو کوچکتر این گروه کهکشانی را ببینید.
حلقه خارجی کهکشان چرخگاری درواقع ساختار حلقوی عظیمی است که قطر آن به ۱۵۰ هزار سالنوری میرسد (عریضتر از کهکشان راهشیری) و از ستارگان سنگین و بهشدت درخشانی تشکیل شده که تازه متولد شدهاند.
وقتی کهکشانها از بین یکدیگر میگذرند، بهندرت پیش میآید که ستارگان آنها با یکدیگر برخورد کنند؛ اما میدان گرانشی کهکشانها در اثر این برخورد بهشدت مغشوش میشود. ساختار حلقوی این کهکشان هم بر اثر اختلالی گرانشی شکل گرفت که به دنبال عبور کهکشانی کوچکتر از میان کهکشان بزرگتر اتفاق افتاد. این اختلال، تودههای گاز و غبار میانستارهای را به هم فشرد و موجی از ستارهزایی را به راه انداخت که همانند امواج روی برکه، از محل برخورد به سوی بیرون حرکت کرد.
اخترشناسان حدس میزنند که پیش از برخورد، کهکشان بزرگ ساختاری مارپیچی داشته و در اثر برخورد به شکل چرخ درآمده است. کهکشان کوچکتر هم هرچند از صحنه برخورد فرار کرده و در این تصویر حاضر نیست؛ اما پژوهشگران توانستهاند با رهگیری هیدروژن خنثی، آن را پیدا کنند. این کهکشان امروز ۲۵۰ هزار سالنوری با کهکشان چرخگاری فاصله دارد.
ناسا اعلام کرد که قرار است امشب کاوشگر "اینسایت"( InSight) روی سطح مریخ فرود آید.
به گزارش ایسنا و به نقل از ناسا، بنا بر اعلام ناسا، کاوشگر "اینسایت"(InSight) امشب حدود ۱۰:۳۰ شب روی مریخ فرود میآید.
این برای اولین بار است که ناسا ماموریتی را برای مطالعه اعماق مریخ اختصاص داده است.
مرحله فرود "اینسایت" در ابتدا در فاصله ۱۲۸ کیلومتری بالای مریخ آغاز خواهد شد و سپس فرود کامل صورت خواهد گرفت.
اینسایت" یک فضاپیمای رباتیک سطحنشین مریخ است که قرار است برای اولین بار نقشه درونی مریخ را تهیه کند. این فضاپیما در ساعت ۱۱:۰۵ به وقت محلی ۵ مه ۲۰۱۸ از کالیفرنیا به فضا پرتاب شد.
محل فرود اینسایت،" هامونه الیسیوم"(Elysium Planitia) دومین منطقه بزرگ آتشفشانی در مریخ در نظر گرفته شده که در آنجا با به کار انداختن یک سنسور و یک پروب دما و همچنین انجام آزمایش علمی رادیویی برنامه مطالعه ساختار داخلی مریخ انجام خواهد شد. اینسایت ظرفیت حمل ۵۰ کیلوگرم بار مفید را دارد و این بار شامل تجهیزات علمی همچون لرزهسنج، جعبه حسگر بار، دوربینها، سامانه نصب تجهیزات و پسبازتابگر لیزری(Retroreflector) میباشد. هدف این فرودگر در این سفر شش ماهه، بررسی پوسته و قسمتهای داخلی مریخ برای درک شکلگیری و تکامل این سیاره است.
فضاپیمای اینسایت به بررسی بخشهای عمیق مریخ خواهد پرداخت. اینسایت میتواند اطلاعاتی مانند علائم حیاتی این سیاره، پالس و دمای آن را بررسی کند. ناسا میگوید: ما توسط این فضاپیما برای نخستین بار میتوانیم سیاره مریخ را از زمان تشکیل آن( ۴.۵ میلیارد سال گذشته) بررسی کنیم.
هنگامیکه فضاپیمای ۸۰۰ پوندی(۳۶۰ کیلوگرمی) اینسایت به مریخ برسد، بازوی ۶ پا(۱.۸ متری) خود را برای انجام دو آزمایش اصلی علمی به طور مستقیم بر روی سطح مریخ قرار خواهد داد.
سازمان هوا فضای آمریکا، ناسا، از فرود جدیدترین کاوشگر خود بر سطح مریخ خبر داده است. هدف از اعزام کاوشگر اینسایت بررسی اعماق مریخ است. این تنها سیاره به غیر از زمین خواهد بود که لایه های درونی آن مورد بررسی قرار می گیرد. اینسایت قرار است اطلاعاتی را درباره ساختار درونی مریخ به زمین ارسال کند تا دانشمندان ضمن آشنایی بیشتر با این سیاره بتوانند دانسته های خود را درباره پیدایش منظومه شمسی گسترش دهند. اینسایت که نخستین کاوشگر پرتاب شده به مریخ در ۶ سال گذشته است، در ماه اردیبهشت راهی این سیاره شد. فرود اینسایت بر روی سطح مریخ هفت دقیقه طول کشید و این کاوشگر لحظه به لحظه مراحل فرود خود را به مرکز کنترل ناسا گزارش می کرد. اینسایت در یک دشت در نزدیکی خط استوای مریخ فرود آمده است.
فرود موفق این کاوشگر حوالی ساعت ۱۹:۵۰ به وقت گرینویچ اعلام شد و اولین عکس آن به فاصله کوتاهی به زمین رسید. با این حال روکش شفاف لنز دوربینی که این عکس با آن گرفته شد به هنگام فرود پوشیده از خاک شد و به همین دلیل عکس واضح به نظر نمی رسد. تصاویر بهتر در روزهای آینده منتشر خواهد شد. کاوشگر با سرعتی بیش از گلوله تفنگ وارد اتمسفر مریخ شد که با کمک ترکیبی از یک سپرحرارتی، چتر و راکت هایی برای کاستن از سرعت آن بود. اکنون "اینسایت" برای دوام آوردن در محیط ناملایم سطح مریخ باید صفحات خورشیدی اش را باز کند. این روبات برای گرم کردن تجهیزاتش در هوای دایما زیر صفر مریخ نیاز به تولید الکتریسیته دارد و بعد از آن است که ناسا خواهد توانست به ماموریت علمی کاوشگر بیاندیشد.
ماموریتی متفاوت
این اولین کاوشگری است که تحقیقات آن نه بر سطح بلکه بر لایه های زیرین مریخ متمرکز است. دانشمندان می خواهند بدانند این کره از هسته تا پوسته چگونه تشکیل شده. اینسایت برای رسیدن به این هدف به سه ابزار اصلی تکیه می کند. اولین آنها مجموعه ای از لرزه سنج هایی ساخت فرانسه و بریتانیا برای ثبت زمین لرزه های مریخ است. ثبت این ارتعاش ها به درک موقعیت لایه های سنگی سیاره و جنس آنها کمک می کند. ابزاری ساخت آلمان حفره ای به عمق ۵ متر در زمین مریخ ایجاد خواهد کرد تا دمای سیاره را اندازه بگیرد. این نشان خواهد داد که سیاره چقدر فعال است. ابزار دیگری با استفاده از امواج رادیویی تکان های سیاره روی محورش را به دقت اندازه خواهد گرفت. سوزان اسمرکار از دانشمندان پروژه گفت: "اگر یک تخم مرغ خام و یک تخم مرغ پخته را روی محورشان بچرخانید، تکان هایشان متفاوت خواهد بود چون یکی حاوی مایعات است دیگری نه. امروز ما واقعا نمی دانیم هسته مریخ جامد است یا نه و اندازه آن چقدر است. اینسایت این اطلاعات را به ما خواهد داد." دانشمندان درک خیلی خوبی از ساختار درونی زمین دارند، و مدل های خوبی دارند که شکل گیری زمین در بدو تولد منظومه شمسی که بیش از ۴.۵ میلیارد سال قبل افتاد را توضیح می دهد. اما زمین فقط یک به اصطلاح "نقطه داده هاست" و مریخ چشم انداز متفاوتی درباره چگونگی تشکیل سیارات خارکی و تکامل آنها در طول زمان به دست دانشمندان خواهد داد.
این گروه کهکشانی خیره کننده، با فاصله 450 میلیون سال نوری از زمین، خیلی خیلی از ما دور است و با عنوان خوشه کهکشانی آبل S0740 یا Abell S0740 دسته بندی شده.
این خوشه، تحت سلطه کهکشان بیضوی بزرگ مرکزی (با نام ESO 325-G004) است.
این نمای پردازش شده از تلسکوپ فضایی هابل، دسته های مختلفی از کهکشانها را از نظر شکل و اندازه در خود جای داده است، البته چند ستاره هم در پس زمینه تصویر به صورت پراکنده قابل مشاهده است.
کهکشان بیضوی بزرگ (که در سمت راست مرکز تصویر قرار دارد) بیش از 100000 سال نوری طول دارد و شامل بیش از 100 میلیارد ستاره میشود، از نظر اندازه، میتوان آن را با کهکشان راه شیری مارپیچی خودمان مقایسه کنیم.
اطلاعات به دست آمده از هابل، میتواند اطلاعات ارزشمند زیادی را حتی از این کهکشان های با فاصله زیاد در اختیار ما قرار دهد، از جمله: اطلاعات درباره بازوها، خطوط گرد و غبار، خوشه های ستارهای، ساختارهای حلقوی و کمان های همگرایی گرانشی را در اختیار ما میگذارد.